|
From the catalogue of the ‘Impakt’ festival, Utrecht 1999: ‘Videoviolence’, Peter Bogers A series of very short fragments taken from violent
scenes in feature films and television dramas that mark time in this work
through the use of the ‘scratch’ technique. As the scenes don’t move slowly,
like the ‘scratch’ videos of R. Montanez Ortiz, it remains uncertain what the
reasons for the fights or the shoot-outs might have been, so each fragment
must be considered in its own right. Isolated in this way, they embody the
senseless violence which currently attracts so much indignation. It is remarkable
how an almost endless stream of these kind of images can stultify people in a
very short time. This can also be attributed to the mechanical rhythm which
is produced by the rapid repetition of punches, falls and bloody shoot-outs
in this cadenza which somehow has a sinister allure. After initial resistance
you realize there is no escape. Fortunately Bogers challenges this
pessimistic feeling by unexpectedly revealing the original context of the
last fragment he uses... Deze tape is een aaneenschakeling van zeer korte fragmenten van gewelddadige scènes uit speelfilms en televisiedrama, die in dwangmatige herhaling langzaam in elkaar schuiven. Het resultaat is huiveringwekkend. De gesampelde scènes staan op zichzelf, de kijker krijgt niets van de aanleiding of het gevolg van de geweldsdaad te zien, waarmee een zinloosheid wordt opgeroepen die enkel en alleen afstompt. Het originele, bij het beeld horende geluid verwordt in deze scratch tot een pompende dreun die het visuele geweld genadeloos versterkt. Daarnaast loopt het beeld- en geluidsritme precies mee in de maat van de klok rechts onder in beeld, zodat het slaan, schieten en smijten met een machinale precisie wordt verbeeld. Na aanvankelijk verzet, legt je gevoel je er bij neer dat er geen ontkomen aan is. Gelukkig brengt Bogers dit pessimisme aan het wankelen door onverwacht de oorspronkelijke context van het laatste fragment te verklappen. |